จากโรง Stone เราเดินทางกลับเข้ามายังในตัวเมือง San Marcos ครับ มาแวะโรงที่สองของวัน เป็นโรงที่อาจจะยังไม่คุ้นชื่อกันเท่าไหร่ ที่นี่มีชื่อว่า Wild Barrel
Wild Barrel เพิ่งก่อตั้งไม่นานนี้คือเมื่อปี 2017 เท่านั้นครับ โดยเริ่มต้นจากเพื่อน 3 คน คือ Bill Sysak, Bill Sobieski และ Chris White
ตัวโรงอยู่ในอาคารเดียวกับสนามตีเบสบอลอัตโนมัติ แปลกดีครับ คือฝั่งขวาเป็นสนาม ฝั่งซ้ายเป็น Taproom และ ห้องต้มกับถังบาร์เรลอยู่อีกห้องด้านใน
Continue Reading
เช้าวันรุ่งขึ้นที่โรงแรม Lakehouse Resort ในเมือง San Marcos เราทานข้าวเช้ากันช่วงสายๆ เสร็จตอนเที่ยงก็ออกเดินทางไปยังโรงเบียร์ Stone หนึ่งในเป้าหมายหลักของทริปนี้
Stone ก่อตั้งขึ้นในปี 1996 ซึ่งโรงดั้งเดิมที่ก่อตั้งก็คือโรง Lost Abbey ที่เราไปมาเมื่อวานนี่เองครับ ส่วนโรงปัจจุบันที่เรามากันวันนี้นั้น เริ่มเปิดใช้งานเมื่อปี 2006 ตอนที่มาถึงหน้าโรงนึ่กลิ่นมอลต์กลิ่นฮอปส์ลอยฟุ้ง หอมมาก
พอเข้ามาภายในโรงมีทั้งส่วนขายของที่ระลึก พวกเสื้อ หมวก แก้ว และของเบ็ดเตล็ดอื่นๆ พอเข้าไปด้านในก็จะเป็นฮอลล์โล่งสูง ส่วนนี้เป็นห้องอาหารและแทปรูมครับ
<--!more-->ติดกันกับส่วนนี้เป็นโซนเอาท์ดอร์ที่บรรยากาศดีมากๆ แล้วก็มีสวนขนาดกลางๆ อยู่ติดกัน ตรงโซนนี้เราก็กลับมาทานข้าวตอนบ่ายหลังจาก Brewery Tour อีกที
ระหว่างรอเวลา Brewery Tour พวกเราก็นั่งจิบเบียร์และซื้อของที่ระลึก เบียร์สดที่จัมป์นั้นนอกจากเบียร์ของสโตนเอง ก็จะมี Guest Beer มาด้วย ซึ่งเป็นความโชคดีของพวกเราที่ตอนที่ไปนั้น มีเบียร์ดัง Pliny The Elder ของ Russian River จัมป์อยู่ ก็เลยจัดกันซะคนละแก้วครับ
พอถึงเวลาก็มีพนักงานมาต้อนรับและพาเราชมโรง โดยเริ่มจากส่วนต้มและถังหมัก สำหรับระบบต้มนั้นต้มทีละเกือบๆ 20,000 ลิตร ต้ม 3 แบทช์ ตัวถังหมักประมาณเกือบ 60,000 ลิตร (360 barrels)
นอกจากชุดต้มปกติแล้ว ยังมีชุดเล็กที่ไว้ทำแบทช์ทดลองไว้ลองสูตร ให้ brewer ได้ทำตัวที่เอามาแข่งกัน หลายๆ ตัวจากหม้อนี้ก็จะได้พัฒนาจนผลิตสเกลใหญ่ อย่างเช่น Tangerine Express เป็นต้นครับ
เสร็จจากโซนต้มและหมัก เราก็เดินออกนอกอาคารไปอีกอาคารที่เป็นส่วนของการบรรจุครับ ระหว่างทางจะผ่านถนนที่ชื่อ Lupulin Lane ด้วย เท่จริงๆ (Lupulin คือ น้ำมันในดอกฮอปส์ที่ให้รสชาติ และกลิ่นในน้ำเบียร์)
น้ำเบียร์นั้นจะวิ่งมาตามท่อใต้ดินจากห้องหมักและก็มาผ่านกระบวนการ Centrifuge เพื่อให้เศษตะกอนต่างๆ หมุนเป็นวงกลมและกระเด็นไปตรงขอบๆ จากนั้นก็เอาน้ำเบียร์ตรงกลางที่ใสแล้วไปบรรจุครับ
จบการทัวร์พนักงานก็พาเรากลับมายังอาคารแรกแล้วก็ออกไปนั่งทานข้าวและดื่มเบียร์กันที่โซนเอาท์ดอร์ บรรยากาศดีครับ อาหารอร่อยดี ได้ชิมเบียร์สดของ Stone อีกหลายตัวเลย สดชื่นมาก เป็นการจบทัวร์ที่ยอดเยี่ยมสนุกสนานครับ
ถ้าใครมีโอกาสมา San Diego / San Marcos เป็นอีกหนึ่งโรงที่ไม่ควรพลาดครับ แต่อาจจะต้องเช็คเวลาทัวร์วันนั้นก่อนมาเพื่อความชัวร์ครับ
Stone Brewery Escondido, California
เบอร์ : +1 760-294-7899
เปิด : อาทิตย์-พฤหัสบดี 11.00-22.00 ศุกร์-เสาร์ 11.00-23.00
เว็บไซต์
เพจ
foursquare
เรามาถึงเมือง San Marcos ช่วงเย็นๆ หลังจากเช็คอิน เก็บของที่โรงแรมแล้ว ก็ออกเดินทางต่อด้วย Uber ไปยังโรงเบียร์ที่ 3 ของวันนี้ครับ เป็นอีกหนึ่งโรงดังที่หลายคนน่าจะคุ้นชื่อนั่นก็คือ The Lost Abbey
Lost Abbey ได้เปิดโรงนี้ในปี 2006 เบียร์ที่ผลิตนั้นจะเน้นเป็นสไตล์เบลเยี่ยมเป็นหลัก แต่จุดกำเนิดนั้นเริ่มมาก่อนหน้าตั้งแต่ปี 1997 โดย Tomme Arthur (Co-Founder ของ Lost Abbey) ได้เข้าไปเป็น brewer ของ Pizza Port และก็ได้ต้มเบียร์ชื่อ Dubbel Overhead Abbey Ale ซึ่งนับได้ว่าเป็นเบียร์เบลเยี่ยมตัวแรกของโรง แล้วก็ทยอยออกมาเรื่อยๆ ซึ่งก็ได้รับคำชมมากมาย
ฝึกวิชาอยู่หลายปี จนปี 2005 ก็มีโรงเป็นของตัวเองเมื่อ Stone ย้ายไปยังโรงใหม่ที่ใหญ่ขึ้น ซึ่งอยู่ห่างออกไปไม่ไกล Vince และ Gina Marsaglia Tomme Arthur ก็มาขอซื้อโรงเก่านี้ต่อครับ ปี 2006 ก็เริ่มกิจการ โดยแยกสองแบรนด์คือ Port Brewing ทำเบียร์สไตล์ West Coast ส่วน Lost Abbey เน้นเบียร์สไตล์เบลเยี่ยมเป็นหลัก
จาก Ale Smith เราเดินฝ่าฝนบางๆ ไปกันที่โรงที่สองของวันนี้ คือโรง Mikkeller San Diego ซึ่งอยู่ห่างออกไปเพียง 1.3 กิโลเมตรเท่านั้นครับ
นับเป็นโรงแรกของแบรนด์ Mikkeller ก่อนหน้านี้ต้มที่โรงคนอื่นเป็นหลัก ที่นี่เริ่มกิจการในปี 2016 โดยโรงนี้เป็นโรงเก่าของ Ale Smith นั่งเอง บนถังหมักยังมีเขียนเอาไว้ว่า ทำ customize ให้กับ Ale Smith ด้วยครับ
สาเหตุหนึ่งที่ Mikkeller มาซื้อต่อก็เพราะตัว Mikkel นั้นรู้จักและคุ้นเคยกับ Peter Zein เจ้าของ Ale Smith (ในวิกิเขียนว่า Peter เคยให้คำแนะนำวิธีการพัฒนาตัว Coffee Stout ของ Mikkeller)
Continue Reading
เช้าวันที่สองของทริปแคลิฟอร์เนีย ช่วงสายๆ ผมและชาวคณะเดินทางออกนอกเมืองขึ้นไปทางทิศเหนือพร้อมด้วยกระเป๋าเดินทาง (เราจะออกไปนอนนอกเมืองกัน 2 คืนครับ
เป้าหมายของเราอยู่ห่างออกไปประมาณ 24 กิโลเมตร นั่งรถก็ราว 20 กว่านาที เราไปกันด้วย Uber ไม่นานก็มาถึงโรงเบียร์แรกของวันนี้ เป็นยี่ห้อที่หลายคนน่าจะคุ้นเคย ที่นี่คือ ‘Ale Smith’ ครับ
Ale Smith ก่อตั้งในปี 1995 เรียกว่าเก่าแก่พอสมควร สำหรับโรงที่เรามากันวันนี้ เป็นโรงที่สองของแบรนด์ เปิดใช้งานเมื่อปี 2015 โดยโรงดั้งเดิมนั้นอยู่ห่างไปเพียง 1.3 (ปัจจุบันกลายเป็น Mikkeller San Diego)
Continue Reading
จาก Hopping Pig ชาวคณะก็เดินเท้าต่อไปยังเป้าหมายต่อไป ระหว่างทางฝนเริ่มลงหนักคือทางไม่ไกลมาก แต่ฝนลงเลยเดินลำบากกันพอสมควรครับ
ไม่นานเราก็มาถึงเป้าหมายที่ 2 ของคืนนี้ เป็นโรงเบียร์ขนาดกลางๆ ชื่อว่า 10 Barrel ที่นี่เป็นโรงต้ม และก็มีส่วนแทปรูมขายเบียร์ด้วยเลย ตัวโรงขนาดกลางๆ ไม่เล็กไม่ใหญ่ เข้ามาฝั่งซ้ายเป็นโซนโต๊ะนั่งกิน ตรงกลางเป็นส่วนของของที่ระลึก ส่วนฝั่งขวาเป็นโต๊ะยืน แล้วก็เป็นโซนของแทปรูม มีแบคกราวนด์เป็นถังเฟอร์เมนท์
กลับมาเสิร์ชหาข้อมูลเพิ่มเติมได้ความว่าแบรนด์ 10 Barrel นั้น อายุยังไม่เยอะมากเท่าไหร่ ก็ตั้งเมื่อปี 2006 ที่เมือง Bend, Oregon ส่วนที่ San Diego นี่ เปิดเมื่อปี 2017 เองครับ ค่อนข้างใหม่เลยทีเดียว
Continue Reading
เดินทางมาจนถึงวันสุดท้ายของทริป Road to Belgium ของทาง Captain Barrel ครับ เป็นเช้าวันเสาร์ที่ทีมงานปล่อยให้ทุกคนเที่ยวกันเองตามสะดวก และก็นัดกันตอนบ่ายที่โรงแรมอีกทีเหมือนเมื่อวาน บางคนก็ไปชอปปิ้งกัน ซื้อของฝากก่อนเดินทางกลับไทย
ส่วนผมและพี่ชายนั่ง uber ออกนอกตัวเมืองมาหน่อย มีจุดหมายปลายทางคืออีกหนึ่งโรงเบียร์เปรี้ยว Lambic ที่มีชื่อเสียงระดับโลก มีเบียร์ดีๆ มากมายหลายตัว ซึ่งในไทยมีก็มีเข้ามาขายหลายตัวเหมือนกัน (นำเข้าโดย Captain Barrel นี่เอง) โรงนี้ก็คือ 3 Fonteinen นั่นเองครับ
โรง 3 Fonteinen เริ่มก่อตั้งในปี 1883 โดย Jacobus Vanderlinden และ Joanna Brillens ภรรยาของเขา แรกเริ่มเดิมทีเป็นธุรกิจโรงเตี๊ยม ห้องพักและก็โรงเบลนด์เบียร์ที่เมือง Beersel ครับ สำหรับที่มาของชื่อ 3 Fonteinen (แปลว่า 3 น้ำพุ) นั้นมาจาก ตัวแทปเสิร์ฟเบียร์แบบแฮนด์ปัมป์ 3 หัวที่อยู่ในโรงเตี๊ยมนั่นเอง (มีเบียร์ Lambic, Faro และ Kriek) มาถึงปี 1953 Gaston Debelder ก็มาซื้อกิจการทั้งหมด โดยเจ้าของคนปัจจุบันคือ Armand และ Guido Debelder ลูกชายทั้งสองของ Gaston นั่นเองครับ ทั้งสองคนแบ่งหน้าที่กันดูแลกิจการ Armand ทำเบียร์ ส่วน Guido ดูและร้านอาหารที่ชื่อ 3 Fonteinen ซึ่งอยู่ใกล้ๆ กับโรงดั้งเดิมในเมือง Beersel
3 Fonteinen ก็เป็นอีกโรงที่ช่วงแรกยังไม่ได้ต้มเอง แต่ใช้วิธีซื้อเบียร์จากโรงอื่นมาเบลนด์ เช่น Boon, Girardin และ Lindemans แต่ปัจจุบันต้มเองแล้วนะครับ โดยเริ่มต้มเองแบทช์แรกในปี 1998
วันที่ 6 ของทริป Road to Belgium กับชาวคณะ Captain Barrel นั้นช่วงเช้าปล่อยตามสบายครับ ใครอยากไปไหนก็ได้ แต่ให้มาเจอกันที่ร้านอาหารตอนเที่ยง สำหรับคนที่ยังไม่หนำใจกับการจิบเบียร์ ก็ได้นัดรวมตัวตั้งแต่เช้าไปยังโรง Lambic ชื่อดังของโลกที่มีชื่อว่า ‘Cantillon’
Cantillon (กองติญง) เป็นโรงเบียร์ที่ก่อตั้งเมื่อปี 1900 โดย Paul Cantillon และ Marie Troch ภรรยา ในช่วงแรกนั้นทางโรงยังไม่ได้ต้มเบียร์เอง แต่ใช้วิธีซื้อเบียร์ Lambic จากโรงอื่นๆ มาเบลนด์ (ปัจจุบันก็ยังมีโรงที่ซื้อเบียร์มาเบลนด์แบบนี้ทั้งในยุโรปและอเมริกา) ผ่านไป 38 ปีจึงได้มีการต้มเองโดยลูกชาย 2 คนของ Paul ชื่อ Robert และ Marcel ซึ่งดันโดนเรียกไปเป็นทหารในช่วงสงครามอีก
กว่าโรงจะกลับมาผลิตอย่างจริงจังก็ราวปี 1950 พอ 1960 เบียร์ lambic ก็ไม่ค่อยได้รับความนิยม Robert ก็ขายหุ้นให้น้องชาย Marcel สักพักตัว Marcel เองก็เลิกทำต้มเมื่อลูกสาวได้แต่งงานกับ Jean-Pierre Van Roy ซึ่งกลายมาเป็นผู้สืบทอดต่อแทน
โปรแกรมที่ 2 ของเราหลังจากที่ทานมื้อเที่ยงอย่างอิ่มหนำที่ร้าน ‘t Brouwershuis ของ โรงเบียร์ Palm เราเดินทางลงทางใต้เพื่อไปอีก 1 โรงครับ โรงนี้เป็นแบรนด์ที่มีขายในไทยอยู่ซักพักแล้ว เป็นสายเบียร์เปรี้ยว โดยชื่อโรงก็ตั้งตามชื่อเมืองที่ตั้ง โรงนี้มีชื่อว่า Oud Beersel ครับ
Oud Beersel เป็นอีกหนึ่งโรงที่มีอายุเก่าแก่ ก่อตั้งเมื่อปี 1882 โดย Henri Vandervelden และก็เป็นกิจการของตระกูลยาวนานมาประมาณ 100 กว่าปี แล้วก็เปลี่ยนมือมาถึงหลานชาย จนปี 2002 โรงเบียร์ก็หยุดกิจการไปด้วยปัญหาทางด้านการเงินครับ
ทีนี้คุณ Gert Christiaens นั่งดื่มเบียร์ Oud Beersel อยู่ที่บาร์ใน Brussels ก็ได้รับการบอกกล่าวจากเจ้าของร้านว่า มาคราวหน้าคงจะไม่ได้กินแล้วนะ เพราะโรงเค้ากำลังจะปิดกิจการ ด้วยความชื่นชอบในเบียร์และไม่อยากให้โรงเบียร์จะต้องหยุดไปมา ก็เลยมาคุยกับ Brewmaster ของโรงในขณะนั้น (เป็นรุ่นที่สามของ Brewmaster ประจำโรง) เริ่มเรียนรู้เกี่ยวกับการทำเบียร์ รวบรวมเงินมาซื้อกิจการ โดยผลิตเบียร์ Bersalis Tripel และ Bersalis Kadet จากโรง Huyghe Brewery เพื่อจำหน่ายและนำรายได้มาดำเนินกิจการของโรง Oud Beersel ครับ (Bersalis เป็นภาษาลาตินของคำว่า Beesel) เนื่องจากตอนนั้นธนาคารไม่ให้กู้เงินมาลงทุน เพราะว่าเป็นช่วงที่เบียร์แลมบิคไม่ได้รับความนิยมเท่าสมัยก่อน (ก่อนจะกลับมาได้รับความนิยมอีกครั้งในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา
เบียร์สไตล์หลัก Oud Beersel ที่ผลิตจะเป็น Lambic ซึ่งเป็นเบียร์เปรี้ยวสไตล์เบลเยี่ยม มีกลิ่น รส สัมผัสอันซับซ้อน มีตัว Oude Geuze ที่นำเบียร์ Lambic จากหลายถัง หลายอายุการบ่มมาเบลนด์รวมกัน ซึ่งกว่าจะมาถึงผู้ดื่มนั้นก็อาจจะกินเวลาสามปีครึ่งถึงสี่ปี นอกจากนี้ก็จะมีตัวที่นำราสเบอรี่มาหมักด้วย (Framboise) และยังมีตัวพิเศษ ตัวลิมิเต็ดที่ออกเป็นครั้งคราวอีกหลายตัวครับ